FERMOSO FENÓMENO DE AUGA

Perseguindo ríos, un día atopei isto, unha pendente que o meu río asolaga, batendo forte no chan, liberando así cada parte que lle pertence a ela.Tan bela é ela que ata os paxariños acompañan ó ritmo do seu son, que endoza todo o seu redor, que percorre o camiño sen descanso dende o amencer ata o solpor.
Fermosa pero forte, bate contra as rochas; mais aínda así, non lle doe.
Tal fermosura nunca vin. É tal, que alimenta o meu corpo, estimula a miña alma e faime escribir fermosas poesías. Pero sempre calada, querendo sentir os rumores da auga.

Fráxil,delicada e de prata,
Encóntrase nela a vista mais fermosa,
Rumores emiten a súa auga clara,
Vales, montañas que recorre fachendosa
Elévana facendo un gran salto,
Neste espérano os verdes prados.
Zoa,zoa que te escoito ao teu lado.
Armonioso son que fai que a contemplemos,calados.